Gebroken hartjes, een plant in onze tuin van het huis waar ik op groei als kind. Een grote struik met roze bloemen in de vorm van een hart. Tikkie oudbollig vind ik ‘em als kind. Toen wist ik niet dat mijn eigen hart kan breken, ken nog een geen songteksten over gebroken harten. En wist al helemaal niet dat er ook een gebroken-hart-syndroom bestaat.
In 2002 ontmoet ik haar, een leuke kwieke 40-jarige dame. Enorm benauwd, happend naar adem op de dag dat haar zoon overleed zeven jaar daarvoor. Zij zit in de tuin, geniet van een zon en een taartje om zijn leven te vieren. Plotseling krijgt zij pijn op de borst klachten met uitstraling naar haar arm en die benauwdheid. Ze belt haar man, hij belt naar 112. Met gillende sirenes wordt zij vervoerd naar de hartbewaking van een academisch ziekenhuis.
Daar vang ik haar op samen met een collega. We installeren haar in een ziekenhuisbed, sluiten de monitor aan, meten bloeddruk, zuurstofverzadiging, nemen bloed af voor onderzoek en maken een hartfilmpje. Tussendoor brengen we een infuus in, geven bloedverdunners en 5 liter zuurstof met een neusbrilletje. Binnen een kwartier brengen we mevrouw naar de hartcatherisatie voor een dotterbehandeling. Half uurtje later worden we gebeld of we mevrouw weer op halen. Mevrouw heeft namelijk geen hartinfact, haar bloedvaten zijn niet vernauwd of verstopt.
Terwijl wij mevrouw ophalen, staat de cardioloog in haar kamer klaar met de echomachine. Eenmaal terug en weer aangesloten aan de monitor. Maakt de cardioloog een echo en legt mij uit wat hij ziet op het echoscherm. Met zijn uitleg zie ik het ook, een enorm vergrote linkerhartkamer …. De oorzaak van al haar klachten.
Door de hevige emotionele (en soms ook lichamelijke) stress komen stresshormonen vrij in de bloedbaan. De stresshormonen hebben een verlammend effect op een deel van de hartspier (de linkerhartkamer). Je wordt altijd opgenomen in het ziekenhuis omdat de klachten, maar ook het hartfilmpje en bloedonderzoek lijken op een acuut hartinfarct. Tijden de catheterisatie zie je geen vernauwingen of afsluitingen in de kransslagader van het hart. De behandeling bestaat uit verschillende medicatie voor het verlagen van de bloeddruk en de hartslag, verminderen van stress, plasmiddelen voor het verwijderen van overtollig vocht en medicijnen voor het voorkomen van bloedstolsels.
Zij wordt ontslagen uit het ziekenhuis als de pompkracht van het hart hersteld en de klachten verminderen. Eenmaal thuis moet zij nog een tijdje rustig aan doen. Zij overweegt het starten met hartrevalidatie. Het herstel van de hartspier duurt enkele weken.
Cardiologen noemen dit syndroom ook wel Tako Tsubo cardiomyopathie of stresscardiomyopathie. Japanse cardiologen hebben de naam Tako-Tsubo bedacht, omdat de linkerhartkamer van de mensen met deze aandoening lijkt op een kruik waar zij inktvissen mee ontvangen. Tako Tsubo cardiomyopathie is een zeldzame vorm van hartfalen.
Toch heb ik een aantal mensen ontmoet tijdens mijn verpleegkundige carriére in het academische ziekenhuis, zowel op de afdeling cardiologie als tijdens mijn werk als consulent hartrevalidatie.
Ben je onzeker, vraag je je af of je wel genoeg ontspant en rust neemt … Bel mij en in een kwartier tijd luister ik naar je.
